vrijdag 21 maart 2014

Uw design beschermen tegen diefstal


Origineel design is het kapitaal van de designer en de bescherming ervan beschermt — dus — het voortbestaan van de onderneming van de designer. Dat beschermen kan met een zogenoemde ‘modelbescherming’, waarbij met ‘model’ zowel een twee- als een driedimensionaal ontwerp wordt bedoeld.

Sinds kort kunt u bij het Benelux Bureau Intellectuele Eigendom online uw model deponeren (registreren). Voor de kosten hoeft u het niet te laten. Foto of tekening uploaden en u bent (zolang u de taxen betaalt) vijfentwintig jaar lang beschermd tegen mensen die uw model stelen.

Wacht niet te lang met registratie, want een model moet “nieuw” zijn om het te kunnen registreren. U heeft weliswaar een jaar respijt, maar in dat jaar kan een ander snel uw model registreren en dan heeft u er toch een probleem bij (u moet dan het depot opeisen).

Als u niet registreert, heeft u slechts drie jaar lang de Europese bescherming tegen één-op-één kopieën, al hebben sommige rechters de neiging de bescherming uit te breiden naar “lijkt op”; vertrouw daar echter niet op. Bovendien heeft u zonder inschrijving mogelijk een probleem om te bewijzen dat u eerst was.

Jan Smolders
 
Dohmen Advocaten - Van idee tot product, wij spreken uw taal en kennen uw recht



dinsdag 11 maart 2014

Het scheiden van zorg en wonen

                         
Het moment nadert dat wonen en zorg gescheiden worden, het is een middel om de zorg betaalbaar te houden. Onder “de zorg” wordt niet alleen het directe zorgen verstaan, waar de mensen met hart en ziel voor gaan, die het in de praktijk brengen, er zit ook veel management bij, die van dat potje “zorg” betaald wordt. En hoe dat potje “zorg” betaald wordt is ook voor iedereen anders en afhankelijk van inkomen en vermogen.

De hoeveelheid zorg wordt bepaald n.a.v. een indicatie, die door een groep professionele mensen wordt vastgesteld van (huis)artsen tot casemanagers. Het is een wereld die zich pas opent als je er noodgedwongen je entree maakt, omdat een familie lid zorg behoeft, bijvoorbeeld een ouder. Een scala van keuzes is mogelijk: verzorging in de vertrouwde woonomgeving, een “mantelzorgwoning” in je tuin laten plaatsen, een ouder in huis nemen, het verzorgingstehuis.

De participatiemaatschappij dwingt mensen weer de zorg voor elkaar op zich te nemen. Dat klinkt heel sociaal, maar dat is het vanwege allerlei sociaal -culturele redenen niet, want het is geen keuze, maar het wordt een noodzaak, die vrouwen wederom in een economische achterstandspositie dwingen. Dus een ouder in huis nemen of in een tuinhuis onder brengen is eigenlijk geen optie.

Het blijft een emotioneel moment om een oudere weg te halen uit de vertrouwde omgeving. Maar een oudere in de vertrouwde omgeving laten vergt heel veel aanpassingen en zorgtijd en kansen op ongelukken. Dat is het dilemma.

Wat is de achterliggende reden dat gebouwen afgeschreven worden, waar ouderen graag zouden willen blijven wonen? Waar gaat het heen als er niet meer genoeg locaties zijn waar ouderen verzorgd kunnen worden? Ik denk dat het beter is tehuizen te houden met gelijkgestemden of “gelijk-ontwikkelden” wat betreft zorgbehoefte, geestelijk of lichamelijk en dat ouderen er het beste heen kunnen gaan, wanneer ze zich nog bewust zijn van hun nieuwe omgeving. Dan kunnen ze nog wennen, aanpassen en genieten van de sociale contacten.

De lange wachtlijsten veroorzaken veel ellende hoor ik om mij heen. Er ontstaat op deze manier wederom een kloof tussen arm en rijk. Rijken die veel zorg in kunnen kopen plus een betere woonomgeving en de armeren met een basiszorgarrangement in een geringere woonomgeving. Het is nu nog niet zichtbaar maar het beweegt zich in deze richting. Want het is onduidelijk hoe het zorgaanbod zich op de vrije markt gaat ontwikkelen, maar de manier waarop het nu is ingezet zal zeker een groot verschil in zorg veroorzaken tussen arm en rijk.


Clairette Gitz
Gitz Architecten